مژده رفیق - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ،ساری، ایران
عبدالمجید نورتقانی - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه گلستان، گرگان، ایران
فاطمه مظفری - مربی، واحد ساری، دانشگاه آزاد اسلامی ،ساری، ایران

معماری بومی ، میتواند به هرنوع معماری که به یک مکان خاص تعلق داشته باشد،گفته شود. این میتواند معماری ساختمانهای ساده روستایی –شهری تا ساختمان هایی بزرگ و حتی بناهای یادمانی را در برگیرد و به غلط در اکثریت موارد، معماری بومی را معادل معماری روستایی قلمداد میکنند. در سالهای اخیر ، معماران شروع به ترک سیکلهای گذشته نمودند و پس از گسترش روابط ایران با کشورهای غربی،گرایش به سمت معماری مدرن به ایران راه یافت،در نتیجه ، در کنار دگرگونیهای تدریجی سیاسی،اقتصادی،فرهنگی و جمعیتی که در جامعهی ایرانی رخ داد، برخی از عوامل اصلی و ویژگیهای معماری ایران شروع به تغییر یافتن نمود. مساکن و ساختمانهایی که در گذشته ساخته میشد به دلیل رعایت اصول و معیارهای آب و هوایی در برابر عوامل نامساعد جوی عملکرد خوبی داشته و به طورطبیعی انسان را از شرایط آب و هوایی سرد و گرم حفظ میکرد.مسکن امروزی برگرفته از الگوهای غربی و بدون رعایت مسائل منطقهای و اقلیمی طراحی میشوند که نتیجه آن تبدیل خانهها به خوابگاه و نداشتن آسایش و احساس بیهویتی است در این مقاله ، به تحلیل و بررسی تأثیر مثبت به کارگیری معماری بومی در طراحی ساختمانهای مسکونی در مناطق معتدل و مرطوب پرداخته شده است. در این راستا با استفاده از شیوهی مطالعهی کتابخانهای،میدانی وتوصیفی-تحلیلی ، به بررسی عوامل فوق پرداخته شده است ودر نهایت در این مقاله، با توجه معماری بومی پیشنهادات مناسبی در خصوص ساختمانهای مسکونی در مناطق معتدل و مرطوب ارائه گردیده است

معماری،ساختمان های مسکونی ،معماری مدرن، معماری بومی ، مناطق مرطوب