لیلا مهرابیان - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود ،دانشکده علوم انسانی گروه تربیت بدنی (دانشجوی کارشناسی ارشد فیزیولوژی ورزشی )
سمیه مهرابیان - اداره آموزش وپرورش شهرستان گرگان
اعظم مهرابیان - اداره آموزش وپرورش شهرستان گنبد کاووس

مقدمه: مقاومت انسولینی در پاتولوژی دیابت نقش مهمی دارد. اطلاعات متناقضی در مورد تأثیر تمرین هوازی بر سطوح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در افراد مبتلا به دیابت نوع 2 وجود دارد. از این رو هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر 4 هفته تمرین هوازی بر سطوح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی در زنان مبتلا به دیابت نوع می باشد. مواد و روش ها: 16 نفر زن مبتلا به دیابت نوع 2 به طور تصادفی به گروه های تجربی (تعداد= 8 نفر) و کنترل (تعداد= 8 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه تمرین هوازی (3 روز در هفته، برای 4 هفته) با شدت 50 تا 80 درصد ضربان قلب حداکثر شرکت کردند. سطوح گلوکز، انسولین و شاخص مقاومت انسولینی اندازه گیری شدند. یافته ها: پس از 4 هفته تمرین هوازی، سطوح گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولین در گروه تمرین هوازی نسبت به گروه کنترل، به طور معنا داری کاهش یافتند (مقدار p به ترتیب برابر با 0/04، 0/01، 0/03). نتیجه گیری: از آنجاییکه پس از 4 هفته تمرین هوازی سطوح گلوکز، انسولین و مقاومت به انسولینی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 کاهش یافت، لذا انجام تمرین هوازی می تواند به عنوان یک عامل موثر در بهبود حساسیت انسولینی در بیماران دیابتی نوع 2 به کار گرفته شود.

تمرین هوازی، گلوکز، انسولین شاخص مقاومت به انسولین، دیابت نوع 2