فاطمه آقایی فرد - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، استاد و مربی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
مصباح بابالار - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، استاد و مربی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج
احمد احمدی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشد، استاد و مربی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران، کرج

به منظور مطالعه تأثیر محلول پاشی برگی سالیسیلیک اسید بر خصوصیات کیفی میوه توت فرنگی آزمایشی به صورت فاکتوریل ( تیمار + زمان برداشت میوه ) در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار طی سال های 1390- 1391 در گلخانه گروه علوم مهندسی و علوم باغبانی فضای سبز دانشگاه تهران واقع در کرج انجام شد. گیاهان آزمایش شده در گلدان هایی به ابعاد 30×30 لیتر و از طریق کوکوپیت و پرلیت به نسبت 1:1 به منزله بستر کاشته شده و سالیسیلیک اسید در چهار سطح صفر، 1، 2 و 4 میلی مولار بر روی بوته های توت فرنگی هر ماه یک بار مه پاشی شد. میوه ها پس از رسیدن به چهار گروه تقسیم شدند. دسته اول میوه های رسیده و با فاصله یک هفته پس از محلول پاشی، دسته دوم پس از رسیدن و دو هفته پس از محلول پاشی و به این ترتیب دسته های سوم و چهارم به ترتیب سه و چهار هفته پس از رسیدن و دریافت تیمار محلول پاشی به آزمایشگاه منتقل شدند. گیاهان توت فرنگی در مورد صفات کیفی مانند وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH ، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه بررسی شدند. نتایج نشان دادند که با تأخیر در زمان برداشت میوه، متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، اسیدیته قابل تیتراسیون، ویتامین ث و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه به طور معنا داری کاهش و درصد مواد جامد محلول افزایش می یابد. در بین غلظت های مه پاشی شده سالیسیلیک اسید، غلظت 2 میلی مولار، بهترین اثر را بر متوسط وزن میوه، درصد رطوبت میوه، درصد مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون و ظرفیت آنتی اکسیدان میوه داشت. تیمار سالیسیلیک اسید 4 میلی مولار، میوه هایی با ویتامین ث بالا ایجاد کرد. در گروه شاهد تمامی صفات اندازه گیری شده نامطلوب بود. غلظت 2 میلی مولار با بیشترین صفات مطلوب، بهترین غلظت برای مه پاشی بوته توت فرنگی توصیه می شود .

توت فرنگی، سالیسیلیک اسید، ظرفیت آنتی اکسیدان، فاکتورهای کیفی