سارا سلیمانی - استادیاردانشکده هنر ومعماری، دانشگاه آزاد اسلامی واحدسنندج
پویا سهرابی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحدسنندج

مفهوم پایداری دردهه 1970 میلادی نتیجه آگاهی بشرنسبت به مسایل محیط زیست و مشکلات فرهنگی، اجتماعی واقتصادی می باشد. یکی ازمهمترین اهداف معماری پایدار، حفظ طبیعت واصلاح نگاه به آن وهمچنین اهمیت نقش اقلیم درمعماری است.انچه که دراین پژوهش موردتوجه قرارگرفته است رویکرد معماری پایدارنسبت به مسایل محیطی است .ساختمان یکی ازمهمترین بخش های اقتصادی کشوربوده وطیف گسترده ای ازسایرصنایع رابرای فعالیت های خویش به همراه دارد. اصلاح الگوی ساخت وساز ، بهره برداری و بازیافت مصالح( درپایان عمرساختمان) ازدغدغه های مهم کشورها برای توسعه پایداری می باشد. درگذشته تاریخی ایران نیز الگوهای بهینه مسکن ایرانی( ازجمله درمصرف انرژی و سازگای بامحیط) وجودداشته که پشتوانه فرهنگی واجتماعی خوبی محسوب می شوند. توجه وتامل در استفاده ازمصالحی که کمترین اثرات منفی زیست محیطی رادرمجموع دوره تولید مصالح، ساخت وبکارگیری درساختمان، بهره برداری ، نگهداری وهمچنین دوره پس ازاتمام بهره برداری راداشته باشد، امری ضروری است وهمچنین طراحی مناسب ساختمان، عایق کاری ها به صورتی که درمجموع عمرآن، کمترین تلفات انرژی راداشته باشد، ازاهداف این مقاله می باشد.

انرژی ، شاخصه های طرح های معماری، معماری پایدار، الگوی بهینه مصرف انرژی