ساناز شاکری - کارشناسی ارشد شهرسازی طراحی و برنامه ریزی شهری و منطقه ای
ایرج اسدی - دکتری شهرسازی و استادیار دانشگاه مازندران

تغییری که به دور از تفکیک کاربری های زمین و به سمت ادغام آن ها پیش می رود،توسعه کاربری مختلط را به عنوان یک الگوی مهم در برنامه ریزی شهری و جهان توسعه ایجاد کرده است. در واقع، بسیاری از مردم در عمل آن را به عنوان نوشدارو برای مشکلاتی که نواحی شهری پراکنده و از هم گسیخته ی ما با آن مواجه می شوند،می بینند.بنابراین، شناسایی و اندازه گیری میزان اختلاط کاربری های شهری لازمه ی پرداختن به این امر مهم در توسعه ی شهرها است.این نوشتار،با هدفبررسی قیاسی پنج الگوی متفاوت و کاربردی اندازه گیری میزان توسعه مختلط در دنیا بر اساس دیدگاه متخصصان و صاحبنظران،ارایه می گردد.الگوها و مدل های سنجش مورد نظر مبتنی بر مطالعات مختلف عبارتند از: روش گالستر،روش اوینگ،مدل رولی،مدل هاپنبروور و لوو و شاخص انتروپی.سپس،مزایا و محدودیت های الگوها تبیین،و در انتها روشمطالعاتی اوینگ با تلفیق متغیرهای موثر،با بیشترین جامعیت و کمترین میزان محدودیت، برای اندازه گیری میزان اختلاط کاربری ها پیشنهاد می گردد

برنامه ریزی شهری،توسعه کاربری مختلط،اندازه گیری میزان اختلاط کاربری،الگوها و مدل های سنجش