سید حامد معراجی - استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه خلیج فارس
عادل اسکندرپور - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه آزاد بوشهر

اتصالات تیر به ستون در سازه های فولادی به طور معمول با فرض صلب کامل یا مفصل ایده آل طراحی می شوند . نه من ایده آل سازی رفتار اتصالات موجب سهولت مراحل آنالیز و طراحی خواهد شد اما پاسخ به دست آمده با پاسخ سازه واقعی تطابق چندانی ندارد. در واقع بیشتر اتصالات تیر به ستون، رفتاری مشابه اتصالات نیمه صلب دارد. در این مقاله یک نوع اتصال تیر به ستون فولادی که اتصال از طریق ورق جان می باشد در 64 حالت مختلف و با تاکید بر تغییر ابعاد هندسی ورق (ارتفاع، عرض و ضخامت) مدل شده است و به روش المان محدود و تحلیل استاتیکی غیرخطی با استفاده از برنامه آباکوس ، رفتار دورانی مدل ها بررسی شده است. منحنی های لنگر - دوران به عنوان مهم ترین پارامتر مشخصه تزار در تحلیل و طراحی انتخاب شده است. نتایج نشان می دهد افزایش ابعاد ورق اتصال سبب افزایش در صد گیرداری اتصال می شود به طوری که افزایش ارتفاع ورق بیشترین تاثیر را دارد. همچنین در صد گیرداری اکثر مدل ها بین 20 تا 90 می باشد که نشان دهنده نیمه صلب بودن اتصال مورد نظر می باشد.

اتصال نیمه صلب، ورق جان، منحنی لنگر- دوران، درصد گیرداری، اجزاء محدود