علی سعدونی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، دانشگاه آزاد واحد گچساران
داریوش عمادزاده - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد واحدگچساران

تصفیه فاضلاب به روش بیو راکتور غشای یکی از جدیدترین تکنولوژی های تصفیه فاضلاب شهری و صنعتی می باشدکه به سرعت در حال رشد در این صنعت است. فرآیندهای این روش را می توان به دو بخش اصلی فرآیندهای بیولوژیکی( فعالیت میکرو ارگانیزم های موجود در لجن فعال به منظور تصفیه فاضلاب) و جداسازی غشایی(جداسازی آب از ذرات جامد توسط غشاء های با نفوذ پذیری معین) تقسیم کرد. وجه تمایز و نقطه قوت این روش نسبت به سایر روش ها، استفاده از غشاء در انجام فرآیند تصفیه فاضلاب می باشد بکارگیری بیوراکتورهای غشایی(MBR) برای استحصال پساب و استفاده مجدد از آن در دهه اخیر از شیوه های متداول میباشد. این شیوه که تلفیقی از فرآیند تصفیه بیولوژیکی به روش لجن فعال با یک فرآیند جداسازی غشایی است، به عنوان یکی از روشهای نوین، جایگزین روشهای مرسوم تصفیه ثالثیه پساب ها گردیده است. بزرگترین چالش در استفاده از این فرآیندها ، گرفتگی (Fouling) یا انسداد(Clogging) غشاءها است. در این تحقیق به بررسی پارامترهای تاثیرگذار در گرفتگی غشاءهای خواهیم پرداخت

غشاء، MBR، پلیمر، مدول فیزیکی، استحصال پساب