عباس دوستی - مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد
غلامرضا جوادی - گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و ت

واکسن های متداول که نسل اول نامیده می شوند عبارتند از م کروب کشته شده، ضعیف شده و یا پادزهر میکروبی . در حالی که نسل دوم را واکسن ها ی نوترکیب تشکیل می دهند که از طریق مهندسی ژنتیک تهیه می شوند . نسل سوم واکسن ها یا واکسن ها ی ژنی که جد یدترین تحول در عرصه ا یجاد ایمنی علیه عوامل بیمار یزا می باشند عبارتند از تزریق مستقیم پلاسم یدی که حاوی DNA ی رمز کنند ه یک آنتی ژن پروتئینی است . از آنجا که سلامت دامها مستقیًما با سلامت انسان در ارتباط می باشد، واکسیناسیون حیوانات از اهمیت و یژه ای برخوردار است و تولید و کاربرد واکسن یکی از جنبه ها ی مهم علم دامپزشکی و تحقیقات در زمینه دامپزشکی می باشد . از مزا یای و ی ژه واکسن ها ی ژنی، تحریک سیستم ایمنی سلولی و خونی، امکان غلبه بر عوامل با تنوع آنتی ژنی، ارائه آنتی ژن به شکل طبیعی آن به سیستم ایمنی، فاصله کوتاه مراحل تحقیق تا بکار گیری، امکان تهیه واکسن های چند گانه و بالاخره ارزانی و سهولت تولید این واکسن ها را می توان نام برد . از جمله واکسن ها ی ژنی که در زمینه دامپزشکی در دست طراحی و تحقیقات می باشند می توان هاری، و یروس هرپس، تیفوئید، ما یکوپلاسما، بروسلا، لیشمانیا و بسیاری از عوامل عفونی دامی د یگر را نام برد . به دلیل مزا یای این واکسن ها نسبت به واکسن ها ی متداول و نوترکیب، ضرورت تحقیق و توسعه در آن احساس می شود امید است جامعه دامپزشکی ایران نیز گامهای موثری در این زمینه بردارد .