مینا آهنگرزاده
عیسی شریف پور
سیدرضا سیدمرتضایی
نیازمحمد کر

در سال 1385 به دنبال بروز تلفات در مزارع پرورش ماهیان گرمابی شهر اهواز از چندین استخر دارای تلفات ماهی کپور علفخوار، از ماهیان در حال مرگ ویا دارای علایم نمونه برداری صورت گرفت . نمونه های صید شده و به استفاده از کیسه های حمل ماهی و با تعبیه اکسیژن کافی و به صورت زنده به آزمایشگاه میکروبیولوژی پژوهشکده آبزی پروری جنوب کشور منتقل شدند . پس از ثبت علائم بالینی، از اندام های آبشش ، کبد ، کلیه ، روده و پوست دارای ضایعه ، کشت باکتریایی و از آبشش و ضایعه موجود روی پوست کشت قارچی تهیه گردید . نتایج بالینی ( وجود زخم در پوست – خوردگی شدید باله ها – ریزش بخش وسیعی از فلس ها – رنگ پریدگی آبشش ها – ترشح شدید موکوس در سطح بدن – پر خونی اندام های داخلی - آسیت ) و باکتری شناسی حاکی از وجود یک سپتیسمی شدید در ماهیان در حال تلفات بدلیل حضور پاتوژن های ثانویه Aeromonas hydrophila ,Pasteurella sp.,Vibrio sp. Citrobacter freundii در اندام های استریل کبد و کلیه بود . از ضایعات موجود در پوست 4 گونه قارچی Aspergillus niger, Aspergillus flavus , Aspergillus fumigatus, Fusarium sp. جداسازی وشناسایی شد ولی از اندام آبشش هیچگونه قارچی جدا سازی نگردید .