سعید خیراندیش - دانشگاه صنعتی امیر کبیر، دانشکده مهندسی پزشکی
اسماعیل جباری - دانشگاه صنعتی امیر کبیر، دانشکده مهندسی پزشکی
حمید میرزاده - پژوهشگاه پلیمر ایران

ویژگی های مربوط به آبدوستی سیلیکون قابل پخت در دمای محیط قبل و بعد از افزودن نسبت های متفاوتی از هیدروژل ابر جاذب پلی آکریلیک اسید بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که میزان جذب آب تعادلی با درصد هیدروژل موجود در کامپوزیت نسبت مستقیم و خطی دارد. همچنین با افزایش درصد هیدروژل در سیستم کاهش محسوسی در زاویه تماس با آب دیده می شود که موید آبدوست شدن نمونه هاست.میزان جذب آب کامپوزیت با درصد عامل شبکه ای کننده هیدروژل نسبت مستقیم و خطی با شیب ملایم دارد. می توان گفت که درصد هیدروژن موجود در ماتریس کنترل کننده جذب آب است و نه میزان شبکه ای شدن آکریلیک اسید با در نظر گرفتن دو اندازه مختلف برای ذرات ژل در کامپوزیت دیده می شود که میزان جذب آب تعادلی در ذرات با اندازه کوچکتر از 120 میکرون بیش از جذب آب در ذرات با اندازه کوچکتر از 250 میکرون است. در هر حال اندازه ذرات نیز نمی تواند در این محدوده به عنوان عاملی موثر در جذب آب تعادلی در نظر گرفته شود، ولی این ویژگی در مطالعات مربوط به تاثیر زبری سطح بر زیست با خون سازگاری قابل چشم پوشی بخواهد بود. در هر حال ،مشاهده تغییرات غیر قابل پیش بینی در مورد زاویه تماس سطح و بویژه انرژی آزاد بحرانی سطح موید این پیش فرض است که نحوه برهم کنش هیدروژل بونی پلی آکریلیک اسید موجود در کامپوزیت با مایعات تابعی از نحوه توزیع ژل در ماتریس است.

مواد کامپوزیتی،سیلیکونRTV، پلی آکریلیک اسید، آبدوستی، زاویه تماس