اعظم میر جلیلی - کارشناسی ارشد گروه مهندسی آب- دانشکده کشاورزی- دانشگاه شهرکرد- شهرکرد-
محمد رضا نوری امامزاده ئی - استادیار گروه مهندسی آب- دانشکده کشاورزی- دانشگاه شهرکرد- شهرکرد-ایران

آبیاری بخشی یک تکنیک جدید مدیریت آبیاری است در این تکنیک بخشی از سیستم ریشه در معرض خشک شدن می باشد در حالی که قسمت باقی مانده به طور معمول آبیاری می شود. تناوب آبیاری در طرفین تر و خشک بر اساس مصرف مقادیر مختلف رطوبت قابل وصول آب در طرفین ناحیه ریشه می تواند انجام شود . روش اجرای این تکنیک می تواند با تناوب آبیاری طرفین در آبیاری های متوالی ( 1PRD ) یا هر دو عملیات آبیاری یکبار ( 2PRD ) یا گاهاً هر سه عملیات یک بار (3PRD ) انجام شود . با توجه به کاهش منابع آبی در بخش کشاورزی در سالهای اخیر و از طرفی اهمیت غذایی گوجه فرنگی، تحقیقی با عنوان تأثیر تیمارهای آبیاری بخشی بر تعدادی از خصوصیات کیفی و فیزیولوژیک گیاه گوجه فرنگی در دانشگاه شهرکرد درتابستان سال 1386 انجام گرفت. در تعداد 20 جعبه چوبی به ابعاد 60*35*40 سانتی متر نشاءهای گیاه گوجه فرنگی کاشته شدند . خاک جعبه ها دارای بافت لوم رسی بود . در این آزمایش چهار تیمار ،2PRD50 ،1PRD50 ، 3PRD50 و FULL‌ در پنج تکرار و در قالب طرح کاملاً تصادفی در نظر گرفته شد . در تیمارهای PRD ریشه به دو ناحیه مجزا از هم تقسیم شده و به اندازه 50 درصد تیمارشاهد آبیاری شدند. تیمار 1PRD50 نسبت به تیمار آبیاری کامل میزان کلسیم و منیزیم بیشتری داشت . آماس نسبی برگ در تیمار شاهد و آبیاری بخشی متناوب تنها در آخرین مرحله اندازه گیری اختلاف معنیدار نداشتند اما در سایر مراحل، تأثیر تیمارهای آبیاری بخشی در مقایسه با آبیاری کامل روی نسبت آب برگ معنی دار بود . بین تیمارهای آبیاری بخشی از نظر درجه روز تا زمان میوه دهی اختلاف معنی دار وجود نداشت . البته بیشترین درجه روز رشد از زمان نشا ء تا میوه دهی و تا زمان برداشت (رسیدگی فیزیولوژیک) در تیمار آبیاری کامل (شاهد) و کمترین آن در تیمار 3PRD50 مشاده شد.

کم آبیاری، پی-آر-دی، آبیاری بخشی و گوجه فرنگی