هادی صادقی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده ی فنی ، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
محسن محمدیان - استادیار، دانشکده ی فنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
امیر عبدالهی - استادیار، دانشکده ی فنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران
مسعود رشیدی نژاد - استادیار، دانشکده ی فنی، دانشگاه شهید باهنر، کرمان، ایران

در این مقاله، به بررسی اثر طرح های حمایتی در ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر در قالب برنامه ریزی توسعه تولید، ضمن در نظر داشتن محدودیت های زیست محیطی پرداخته می شود. بدین منظور ابتدا یک مدل جامع، توام با یکی از مرسوم ترین طرح های حمایتی تحت عنوان (Feed-In-Tariff)FIT که مبتنی بر تشویق های مالی است، ارایه می شود؛ سپس با در نظر گرفتن یک محیط تجدید ساختار یافته، برنامه ریزی بهینه با حل مدل پیشنهادی از دید یک شرکت تولیدی تعیین می گردد. حل مساله بهینه سازی حاصل با استفاده از یک روش جدید، تحت عنوان الگوریتم جستجوی گرانشی که مبتنی بر قوانین حرکت و جاذبه نیوتن می باشد، صورت می گیرد. نتایج بدست آمده از شبیه سازی حاکی از ضرورت اعمال طرح های حمایتی در گسترش منابع تجدیدپذیر در یک سطح قابل توجه و بدنبال آن کاهش آلاینده های زیست محیطی ناشی از بخش تولید است.

برنامه ریزی توسعه تولید، منابع تجدیدپذیر، طرح های حمایتی، محدودیت های زیست محیطی