سمیه مرادی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد واحد علوم و تحقیقات خرم آباد ،ایران
مهدی اخترکاوان - استادیار،عضو هیات علمی دانشکده معماری و هنر ؛دانشگاه کاشان، ایران

نادیده انگاشتن محیط طبیعی درپی ساخت و سازهای بی رویه، منجربه جایگزینی محیط های طبیعی با مناظر انسان ساخت خشک و بیروح شده است.در واقع زندگی شهری با اتکا به نوآوری بشری، درروندتکوینی خود همواره از طبیعت فاصله گرفته است و در راه ماشینیشدن و زندگی مصنوعی ادامه مسیر می دهد. و در نهایت تعادل وتوزان زیستی بین انسان و شهر و طبیعت را برهم زده است. هرچندکه نفوذ گسترده وسایل ماشینی در زندگی شهرنشینان باعث افزایشرفاه آنها گردیده اما در کنار این آسایش، عوارض و پیامدهایی نیز بهوجود آورده است. هدف این پژوهش ارزیابی کیفی فضاهای سبز وطبیعی در شهرها و تعیین اهمیت نقش فضای سبز در بهبود زندگیشهروندان و ایجاد آرامش خاطر در آنهاست. روش این پژوهش از نوعکتابخانه ای و اسنادی است. نتایج پژوهش نشان می دهد کهفضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند کهبا آثار مخرب گسترش صنعت و حمل و نقل موتوری مقابله می کندو موجب ارتقای کیفی زندگی شهروندان و حتی بهبود رفتارشهروندان در فضاهای شهری می شوند.

فضای سبز، شهر، طبیعت، انسان