صابر براتی لپری - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، فرخشهر، ایران
محمد رحمانی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، فرخشهر، ایران
وحید بابااحمدی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، فرخشهر، ایران
رضا طهماسبی - دانشجوی کارشناسی علوم تربیتی، دانشگاه فرهنگیان، فرخشهر، ایران

در این مقاله سعی شده است تا با استفاده از روش تحلیلی – استقرایی به نظام ارزشیابی توصیفی به عنوان رویکردی پویا ورشد دهنده در خدمت اثربخشی فرآیند آموزش و یاددهی- یادگیری پرداخته شود. به نظر میرسد بسیاری از معضلات فعلینظام آموزشی کشور ارتباط تنگاتنگی با بحث ارزشیابی دارد و سیاست گذاران و برنامه ریزان آموزشی کلید حل بسیاری ازمشکلات نظام آموزشی را در اجرای درست ارزشیابی توصیفی میدانند آنان امیدوارند با اجرای ارزشیابی توصیفی توجه بهاهداف آموزش پرورش به جای توجه به محتوای کتب درسی مدنظر قرار گرفته با اصلاح فرآیندهای یادگیری یاددهی واستفاده از شیوه ها و ابزار های متنوع ارزشیابی بر مشکلات چندین ساله نظام آموزشی کشور تا حدودی فایق آیند. ارزشیابیتراکمی و غالب بودن این نوع ارزشیابی آن هم به صورت کمی، مشکلاتی رابه وجود آورده است که عمدهترین آن تحققنیافتن کامل اهداف آموزش و پرورش و همچنین آثاری چون مدگرایی، اضطراب، تقلب، محدود کردن خلاقیت دانش آموزان،نگرش منفی نسبت به مدرسه است و همچنین در ارزشیابی کمی به آموزش مهارت های زندگی و هم چنین دیگر مهارت هایدانش آموز اهمیتی داده نمیشد و ملاک سنجش دانش آموز نمره او در پایان سال تحصیلی بود اما با رویکرد جدید آموزشی(ارزشیابی توصیفی ) سعی در بهبود فعالیت های یاددهی- یادگیری و همچنین توجه بیشتر به توانایی های دانش آموزان شدهاست امیدواریم که معلمان کلاس های درس با بهره گیری هر چه بیشتر و بهتر از مزایای این روش بهره کافی را ببرند و آنرا در کلاس درس پیاده کنند.

ارزشیابی توصیفی، رویکردی پویا، رشد دهنده، اثربخشی آموزش