مریم روانبخش - دانشجوی دکترای بهداشت محیط. دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
نعمت الله جعفرزاده حقیقی فرد - استاد، مرکز تحقیقات فناوری زیست محیطی، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
کامبیز احمدی انگالی - دانشیار، گروه امار حیاتی ، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، اهواز، ایران
داریوش رنجبر وکیل آبادی - دانشیار، گروه بهداشت محیط، دانشکده بهداشت ، دانشگاه علوم پزشکی جندی بوشهر، بوشهر، ایران

خوردگی و رسوبگذاری داخلی لوله های انتقال و توزیع آب یکی از مهمترین مشکلات در شبکه آبرسانی شهری میباشد. این دو فرایند دراثر عوامل فیزیکی، شیمیایی، بیولوژیکی ایجاد میشود که اثرات بهداشتی، اقتصادی و زیباشناختی فراوانی به جا میگذارد. هدف این تحقیق تعیین پتانسیل خورندگی و رسوبگذاری آب آشامیدنی شهرهای منتخب استان بوشهر کنگان، دشتستان، دشتی، بوشهر و گناوه در سال 1387تا1390 میباشد. این مطالعه با بررسی نتایج آزمایشگاهی حاصل از نمونه برداری دورهای شرکت آب وفاضلاب استان بوشهر که به صورت ماهانه از نقاط مصرف آب آشامیدنی این شهرستان ها جمع آوری شده بود، با استفاده از شاخص های لانژلیه ،خورندگی، رایزنر و پوکوریوس انجام گردید. آب آشامیدنی در شبکه های توزیع شهرهای کنگان، دشتستان، دشتی، بوشهر و گناوه از نظر شیمیایی ناپایدار بوده و تمایل به خوردگی وجود دارد

بوشهر، شاخص خورندگی، شاخص رسوبگذاری ، شاخص اشباع، کیفیت آب آشامیدنی