ربابه پناهی - کارشناسی ارشد قرآن و حدیث دانشگاه قم، معاون فرهنگی مدرسه علمیه فاطمه الزهرا(س)
لیلا نفیسی ثانی - فوق دیپلم، سطح۲حوزه

علامه طباطبایی تنها یک دانشمند نبود بلکه یک عالم ربانی و مهذب و یک انسان کامل ،با تقوا و با فضیلت بود.به نفس خویش همواره توجه داشت و در تهذیب و تکمیل آن سعی و تلاش می¤کرد علامه انسانی وارسته و مهذب وخوش اخلاق و مهربان و عفیف و متواضع و با اخلاص و بی هوی و هوس و صبور، بردبار و شیرین و خوش مجلس بودند. شاگردان ایشان به یاد ندارند که در طول مدت تدریس یک مرتبه هم عصبانی شده باشد و بر سر شاگردانش داد بزند یا کوچکترین سخن تند و یا توهین آمیزی را بر زبان جاری سازد.خیلی آرام و متین درس می گفت و هیچگاه داد و فریاد نمی کرد.خیلی زود با افراد انس می گرفت و صمیمی می شد به سخن همه گوش می داد و اظهار محبت می فرمود بسیار متواضع بودهیچ وقت بر خود نمی بالیدو از خویش تعریف و تمجید نمی کرد. همه سختیها و نابخردیهای کج اندیشان را تحمل کرد و به درس فلسفه ادامه داد و این درس را با تلاشهای خود به صورت علم رسمی حوزه های علمیه در آورد که این نیز از شواهد اخلاص و پایداری این مرد الهی بود. بعد دیگر در زندگی استاد بعد اخلاقی و زندگی عارفانه او را تشکیل میدهد واستاد قریب شصت سال سالک این راه بود.پیمودن این راه بدون راهنمایی فرد با کمال بسیار مشکل و خطرناک است. و به قول مرحوم آقای قاضی اگر کسی نیمی از عمر خود را در یافتن فرد با کمال صرف کند که دست او را بگیردو بالا ببرد، میارزد.

علامه طباطبایی، معلم، شاگرد، شاخصه اخلاقی، سیره عالمان