حمید بنی اسد - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی
وحید دوگانی - دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد رشته معماری، دانشگاه آزاد اسلامی

نانورس ها مواد منحصر به فردی هستند که به عنوان مواد افزودنی برای ساخت نانوکامپوزیت ها و بهبود قابلتوجه خواص مواد پلیمری به کار می روند. در زیر میکروسکوپ الکترونی با قدرت تفکیک بالا مشاهده می شودکه نانورس ها شامل صفحات کوچک و نامنظم رسی هستند که در حدود 1 نانومتر ضخامت و 100 نانومتر قطردارند. قسمت اولدر نانورس ها دو خصوصیت مهم وجود دارد که باعث موفقیت آنها در عرصه صنعت های مختلفشده است: 1- خالص بودن آن که خصوصیات مکانیکی پلیمر را افزایش می دهند؛ 2- ظرفیت تبادلی کاتیونی رسکه مخلوط شدن با پلیمر را مناسب می کندهر دو این ویژگی باعث استحکام در پلیمرها می شود. و بطورهمزمان مقاومت بالا و شکل پذیری از خود نشان می دهند، در واقع خواصی که با هم در یک جا جمع نمیشوند ولی در نانورس ها وجود دارد. رس ها را می توان با تغییر یون ها، اشباع کردنشان با عناصر فلزی و تیمارکردنشان با اسیدها، به کاتالیزور مناسب تبدیل کرد.نانورس هایی که از لحاظ تجاری مورد توجه هستند شامل میکافلورید، مونتموریلونیت و هیدرتالکیت و اکتاسیلیکیت می باشد که اکتاسلیکیت و هیدروتالکیت از لحاظ فیزیکی وقیمت محدودیت دارند و میکافلورید یک رس سنتزی است و مونتموریلونیت تنها رس طبیعی است که بعنوانیک نانورس بیشتر مورد توجه است و از مونتموریلونیت به دلیل داشتن خصوصیات تعلیق، انتشار و پراکندگیخوب و قالب دار شدن معمولا بیشتر از دیگر انواع رس ها استفاده می شود.مونت موریلونیت رایج ترین نوع رسبرای ساخت نانوکامپوزیت ها می باشد. با این حال از انواع دیگر رس می توان برای ساخت نانوکامپوزیتنانومتر و قطر استفاده کرد. این موضوع بستگی به خصوصیات نهایی مورد نظر از محصول دارد. ساختار نانورسچندصد نانومتری می باشند.