حمید نخبه الفقهایی - دانشجو کارشناسی ارشد دانشگاه پا یم نور هرمزگان مرکز قشم
حسن علی پورمند - عضو هیات علمی دانشگاه تربیت مدرس

رشد سریع جمعیت و پیشرفت صنعت، تولید شیوه های نوین و مفهوم توسعه عمودی عواملی بودند که گسترشسریع شهرها و نیاز به ساختمان های بلندمرتبه را به وجود آوردند. این پدیده، از سویی می تواند به بسیاری ازمسایل شهری مانند کمبود زمین و مسکن و حل مشکلات رفت وآمد پاسخ دهد و از سوی دیگر عامل ایجادمشکلات زیادی در رابطه با انسان و محیط او باشد. در کشور ایران نیز هم زمان و همسو با تحولات صنعتی اولینساختمان های بلندمرتبه در سال 1328 در تهران ساخته شد که متاسفانه به نظر می رسد در تمامی این سال ها،اکثر معماران و انبوه سازان ایرانی، به جای بررسی این شرایط و رسیدن به راهکارهای مناسب، منطقی و عملی درجهت حرکت به سمت بومی سازی این قبیل سازه ها، تنها به کپی برداری ظاهری و ناقص از طرح ها و نقشه هاپرداخته اند. بحران کنونی نداشتن اهمیت و نداشتن شناخت و حفظ و توسعه هویت های شهرسازی و معماریکشور و عدم توجه به ویژگی های معماری ایرانی- اسلامی می باشد. همچنین تقلید کورکورانه و بدون توجه بهشرایط موجود، در بستر بناها، موجب یکسان شدن بناها در نقاط مختلف کشور گشته و باعث شده فضاها آن چناندل چسب و مطلوب نباشند و کیفیت فضا تقلیل یابد یا از بین روند. با توجه به این که هر فردی، هر بنایی و هراثری دارای هویت می باشد.آنچه در نگاه مردم دارای هویت نامطلوب