حمیدرضا کاوه - دانش آموخته مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
آزاده فکری - دانش آموخته مدیریت آموزشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرگان
علیرضا فکری - دانشجو روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز
فاطمه کریمی - دانشجو روانشناسی عمومی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندرگز

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر رواندرمانی حمایتی گروهی بر امید به زندگی و سازگا ری روانشناختی مادران کودکان سرطانی صورت گرفت. طرح پژوهش حا ضر شبه -آزمای شی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون به همراه گروه گواه بوده ا ست. جامعه آماری شامل کلیهمادران دارای کودکان سرطانی مراجعه کننده به بیمارستان فوق تخصصی کودکان پنج آذر شهر گرگان بوده است . از این تعداد 30 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب گردیدند از پرسشنامه سازگاری بل )فرم بزرگسالان ( و مقیاس امیدواری اشنایدر برایجمع آوری اطلاعات استفاده گردید. نتایج نشتتان داد که رواندرمانی حمایتی گروهی بر افزایش امیدواری مادران کودکان سرطانی موثر بوده ا ست ) P≤ 0.01 (. همچنین این درمان بر سازگاری روانشناختی و ابعاد آن شامل سازگاری در خانه، سازگاری اجتماعی، عاطفی وسازگای بهداشتی موثر بوده است ) P≤ 0.01 (. با این حال این درمان بر سازگاری شغلی مادران دارای کودک سرطانی اثر نداشت. نتایج پژوهش حا ضر نشان می دهد که می توان از رواندرمانی حمایتی گروهی برای ارتقای سازگاری و امیدواری مادران دارای فرزند سرطانیبهره برد.

سازگاری روانشناختی، امیدواری، رواندرمانی حمایتی، سازگاری شغلی