جواد شهبازی کرمی - مربی، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
محمدمراد شیخی - استادیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
غلامحسن پایگانه - دانشیار، دانشکده مهندسی مکانیک، دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران
کرامت ملک زاده فرد - استاد، مجتمع دانشگاهی هوافضا، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، تهران

امروزه استفاده از نانوتکنولوژی در زمینه های مختلف صنعتی، پزشکی وسایر کاربردها رشد چشمگیری داشته است. در فرآیند شکل دهی فلزات نیزاصطکاک بالای فرآیند عامل نامطلوبی بوده و به جهت کم کردن اصطکاک،استفاده از نانوروانکارها مورد بررسی قرار خواهد گرفت. در این مقاله برایاولین بار به بررسی تاثیر استفاده از نانوروانکارها در فرآیند هیدروفرمینگپرداخته شده است تا بتوان درک صحیحی از عملکرد این نوع روانکارها برخروجی فرآیند، نظیر ارتفاع بالج و توزیع ضخامت داشت. با استفاده ازتجهیزات آزمایشگاهی و شرایط هندسی و بارگذاری یکسان، لوله دولایهمس -آلومینیوم بدون استفاده و با استفاده از نانوروانکارهای (TiO(2 مورد تست تجربی قرار گرفت. مشخص گردید با استفاده از نانوروانکار، ارتفاعبالج افزایش داشته و پرشدگی گوشه های قالب بهبود چشمگیری داشتهاست. همچنین درصد کاهش ضخامت 6% کاهش یافته است که نشاندهنده افزایش راندمان فرآیند با استفاده از نانوروانکار می باشد.

هیدروفرمینگ لوله، نانوروانکارها، لوله های دولایه مس آلومینیوم، نانوذرات (TiO(2