سید علی اکبر شریعتی فر - عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سبزوار، گروه زبان و ادبیات فارسی، سبزوار، ایران

شعر بخشی از ادبیات و فرهنگ هر ملت به حساب می آید. شعر اجتماعی و سیاسی که صدها سال پیش تاکنون به عنوان ابزار انتقاد و اعتراض و اصلاحات به کار گرفته شده است، در همه ی فرهنگ های جهان وجود داشته و دارد. از دوران افلاطون در یونان قدیم و توجه زایدالوصفش به شعر تا دوران عبید زاکانی و آثار انتقادی معروفش در قرن هشتم هجری و تاکنون در همه ی جهان در جهت ابراز عدالت خواهی و ظلم ستیزی مطرح بوده است. در قرن هشتم که فساد و تباهی با حمله ی قوم وحشی و بی فرهنگ مغول به ایران متمدن، گسترش یافت و بی عدالتی و بی بند و باری آنچنان در این دیار فراوان شد که زبان برخی از شاعران و نویسندگان عصر را برای مقابله با این ظلم و فساد گشود. عبید از جمله شاعرانی است که با زبان طنز به جنگ پلیدی ها و تباهی ها شتافت. این پژوهش هنرنمایی عبید زاکانی را در زمینه ی طنز اجتماعی و انتقادی و در جهت ظلم ستیزی و عدالت جویی در آثارش به تصویر کشیده است.

طنز، انتقاد، ادبیات، جامعه شناسی، عبید زاکانی