مریم دانشی کهنی - دانشجوی کارشناسی ارشدحقوق خصوصی دانشکده حقوق و الهیات ، دانشگاه شهیدباهنرکرمان
مجید دانشی کهنی - کارشناس ا رشد حقوق خصوصی ، دانشکده حقوق و الهیات ، دانشگاه شهیدباهنرکرمان

وفای به عهد شیوه معمول پایان تعهدات است زیرا هدف طرفین عقد یا تعهد از تشکیل آن این است که مفاد توافق آن ها به اجرادر آید . تعهد اغلب با میل متعهد اجرا می شود و او با اختیار وفای به عهد می کند ولی گاه متعهد از اجرای تعهد سرباز می زند و در اجرای آن تاخیر یا از اجرای آن خودداری می کند در این صورت از راه هایی که قانون پیش بینی کرده است به تقاضای متعهدله اجباربه انجام تعهد می شود و یا این که تعهد به حساب و هزینه ی متعهد اجرا می گردد ) ماده 220 و 222 ق.م ( . در فقه اسلامی و حقوق نوشته نظریاتی در مورد اختیار متعهدله برای فسخ قرارداد یا الزام به اجرای قرارداد وجود دارد در سیستم حقوقی کامن لا نیز اصل براین است که پرداخت خسارت کفایت می کند و هنگامی که قرار دادی نقض می شود اولین فکر این است که چه مقدار خسارات بایستی پرداخت یا اخذ شود اما باید دانست در حقوق ما بنابر خاصیت لزوم قراردادها نمی توان به صرف امتناع طرف قرارداد از اجرای تعهد عقد را فسخ کرد و راه حل اولیه در این مورد الزام به اجرای تعهد است گرچه این قاعده استثناهای فراوان دارد که بارزترین آنها خیار تاخیر ثمن در بیع است

تعهد ،عدم ایفا تعهد ،الزام به اجرای تعهد، فسخ قرارداد ،ارزیابی تطبیقی