ملیحه عابدزاده یامی - گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
محمود شیرازی - دانشیار گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران
محمدرضا وحیدناصری - گروه روانشناسی عمومی، دانشکده روانشناسی، واحد بجنورد، دانشگاه آزاد اسلامی، بجنورد، ایران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خود کار آمدی و دینداری با سلامت روان زنان سرپرست خانوار کمیتهامداد امام خمینی (ره) خراسان شمالی انجام شد. فرضیه اصلی این پژوهش، خود کارآمدی و دینداری با سلامت روان زنانسرپرست خانوار، رابطه دارد .جامعه آماری پژوهش 21390 نفر شامل زنان سرپرست خانوار کمیته امداد خراسان شمالی درسال 1393 است که تعداد 377 نفر از این جامعه به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند و به پرسشنامه هایسلامت عمومی GHQ؛ (1979)، مقیاس خودکارآمدی شرر SES (1989) و پرسشنامه دینداری گلاک و استارک (1965) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از شاخص های آماری توصیفی نظیر فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و روش های آماراستنباطی نظیرآزمون کلموگروف- اسمیرنوف، ضریب همبستگی و رگرسیون چند گانه همزمان استفاده به کمک نرم افزارآماری SPSS-19 تجزیه و تحلیل شدند. نتایج از طریق همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام نشان داد که متغیرهای خودکارآمدی و دینداری توانسته اند (0/18) درصد از تغییرات متغیر وابسته یعنی سلامت روان را پیش بینینمایند. که هر چه میزان خودکارآمدی بیشتر باشد نشان دهنده سلامت روان بیشتر می باشد و هر چه میزان دینداری بالاباشد به میزان سلامت روان افزوده می گردد.

سلامت روان، خودکارآمدی، دینداری، زنان سرپرست خانوار