ابوذر خاوری - کارشناس ارشد علوم تربیتی ( تعلیم و تربیت اسلامی)
معصومه اسدی خضر لو - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت دانش (دانشگاه فردوسی مشهد)
فریبا اسدی خضر لو - کارشناس علوم تربیتی
رضا محققی - دانشجوی کارشناسی ارشد علوم تربیتی

زمینه : اختلال کم توجهی- بیش فعالی یکی از اختلالات رایج در کودکان است. نارسایی هایی که در اثر این اختلال در کودکان به وجود می آید بر رفتار کودکان در خانه، اجتماع و در ارتباط با همسالان تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر، مقایسه مداخله والدین دانش آموزان با اختلال کم توجهی- بیش فعالی و دانش آموزان عادی در رابطه با یادگیری بود. روش: روش پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای بود. شرکت کنندگان در این پژوهش دانش آموزان پایه پنجم ابتدایی بودند شهر همدان در سال تحصیلی 95-94 بودند که تعداد آنها 894 نفر می باشد. که از بین آنها 100 نفر ( 50 نفر عادی و 50 نفر با اختلال کم توجهی- بیش فعالی ) انتخاب شدند. از آزمون هوشی ریون، مقیاس کانرز والدین و معلمان، پرسش نامه خانواده- مدرسه، پرسش نامه شیوه درگیری والدین جهت جمع آوری داده ها بکار رفت. به منظور تحلیل داده ها از واریانس و آزمون تی مستقل استفاده شد. یافته ها: شیوه مداخله والدین دانش آموزان با اختلال کم توجهی- بیش فعالی از نوع کنترلی و والدین کودکان عادی از نوع ابزاری است. در خصوص جنسیت نیز یافته ها حاکی از آن است که درگیری ابزاری و شیوه درگیری کنترلی در پسران (عادی و با اختلال کم توجهی- بیش فعالی) بیش از دختران ( عادی و با اختلال کم توجهی- بیش فعالی) است (P<0/01). در مورد عوامل موثر در مداخله والدین در یادگیری دانش آموزان، یافته ها حالی از آن است که، بین همه عوامل در سطح ( P<0/01) در والدین کودکان عادی و کودکان با اختلال کم توجهی بیش فعالی غیر از عامل دعوت مدرسه (t=0/90، p> 0/05) تفاوت وجود دارد. نتیجه گیری: والدین کودکان عادی در تعامل با کودکان بیشتر از شیوه ابزاری و والدین کودکان با اختلال کم توجهی- بیش فعالی بیشتر از شیوه کنترلی استفاده می کنند. همچنین نتایج نشان می دهد والدین هر دو شیوه تعامل ابزاری و کنترلی را در ارتباط با پسران نسبت به دختران بیشتر بکار بردند. از عوامل موثر در مداخله والدین نیز بجز عامل دعوت مدرسه همه عوامل در والدین کودکان عادی و کودکان با اختلال کم توجهی- بیش فعالی متفاوت بود.

مداخله والدین، یادگیری، اختلال کم توجهی- بیش فعالی