امیرحسین کوکبی نژاد - استاد گروه علوم زمین شناسی،دانشگاه آزاد اسلامی مراغه
محمد علی حسن پور - کارشناس آب های زیرزمینی سازمان آب منطقه ای استان آذربایجان شرقی
فرناز سلامتی - دانشجوی ارشد هیدروژیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی مراغه

واقعیت این استکه منابع طبیعی چوناب ،هوا،انرژی،خاک وگونههای زیستیواقعی محدودند و تولید دوباره و احیا این منابع ،بسیار پرهزینهتر و طولانیتر از حفاظت انهاست. حال انکه انسان از مدتها پیش به جای استفاده از درامدهای حاصل از سرمایههای طبیعی،اصل سرمایه را مصرف کرده است. مدیریت تامین و توسعه منابع اب به عنوان یک عامل پویا و موثر در جهت سیاستگذاری ،برنامهریزی و ایجاد امکانات لازم برای بهرهگیری از منابع اب،از سالها پیش شکلگرفته و توجه عمدهخودرا به توسعه منابعاب ،موضوعات زیستمحیطی،سیاسی،حقوقی و سازمانی معطوف کرده استومدیریت یکپارچه منابع آبی، ضمن جبران برخی از کمبودها، باعث افزایش ذخیره منابع آبی موجود، حداقل نمودن اثرات منفی استفاده مجزا از منابع و مدیریت موثر و بهینه آب می شود. پساب به عنوان یک منبع آبی ، محدودیت منابع آبی از یک طرف و آلودگی منابع آبی موجود توسط فاضلاب های شهری، صنعتی و کشاورزی از طرف دیگر، توجه به مدیریت فاضلاب ها را دو چندان می کند. به دلیل کمبود منابع آبی، به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشکی مانند کشور ایران، استفاده مجدد از فاضلاب تصفیه شده در آبیاری فضای سبز و کشاورزی و مصارف دیگر، به عنوان یکی از اهداف اصلی در نظر گرفته می شود2003), Anderson). لذا بررسی استانداردهای مورد نیاز در کاربری های مختلف و توجه به عوامل بهداشتی از قبیل پیشگیری از بروز مخاطرات بهداشتی و انتقال بیماری ها، حفاظت محیط زیست و حفظ تعادل اکولوژیکی از اهمیت خاصی برخوردار است.

تصفیه فاضلاب، مدیریت منابع آبی، آلودگی آب، پساب، غنی سازی خاک