یوسف مهدی پور - استادیار، مدیر گروه فناوری اطلاعات سلامت، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان
صدرالسادات هاشمی - کارشناس فناوری اطلاعات سلامت، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی زاهدان

مقدمه : یادگیری الکترونیک یکی از مطرح ترین محیط های یادگیری در عصر اطلاعات محسوب می شود. بنابراین تلاش ها و تجربه های مربوط به این نوع یادگیری در سراسر جهان بسیار مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی به مجموعه فعالیت های آموزشی که با استفاده از ابزارهای الکترونیک اعم از صوتی، تصویری، شبکه های مجازی، رایانه ای صورت می گیرد. در این پژوهش بر آن شدیم تا باشناخت و رفع موانع آموزش الکترونیک در دانشگاه های علوم پزشکی بویژه دانشگاه علوم پزشکی زاهدان با ایجاد شرایط مناسب به روند آموزش الکترونیک سرعت ببخشیم. روش پژوهش: این مطالعه توصیفی _ مقطعی بر روی 100 دانشجوی دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در بهار 1396 انجام شد. روش نمونه گیری تصادفی ( نمونه در دسترس ) بود. ابزار این پژوهش، پرسشنامه پژوهش سید نقوی بود که از دو بخش تشکیل شده است. بخش اول شامل اطلاعات دموگرافیک دانشجو و بخش دوم شامل 34 سوال اصلی است. سوالات بر مبنای مقیاس لیکرت ( از بسیار کم تا بسیار زیاد ) تنظیم شد. روایی محتوای سوالات بوسیله چند تن از اساتید فناوری اطلاعات سلامت به روش اعتبار محتوا و پایایی به روش آزمون مجدد (آلفای کرونباخ 0/87) تایید گردید. در نهایت اطلاعات توسط نرم افزار SPSS.V 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: از نظر افراد مورد بررسی محیط یادگیری الکترونیک به عنوان یک محیط یادگیری مستقل است. افراد احساس رضایت ازسیستم آموزش الکترونیک دارند و استفاده از سیستم آموزش الکترونیکی آسان است. علیرغم بکارگیری آسان این سیستم وجود موانع فردی، سازمانی، مدیریتی، فناورانه، عدم حمایت از این سیستم، عدم وجود نیروی انسانی با تجربه، کافی نبودن زیرساخت های تکنولوژی دانشگاه از موانع ایجاد آموزش الکترونیک می باشد. بحث و نتیجه گیری : ضروری است همزمان با فراهم کردن زیرساخت ها در حیطه تبیین ضرورت آموزش الکترونیک، در خصوص حمایت لازم جهت نهادینه سازی آموزش الکترونیک توسط مدیران عالی، افزایش انگیزه فراگیران، بالا بردن سرعت اتصال، کاهش هزینه بروزرسانی محتوی آموزشی باید اقداماتی صورت بگیرد.

آموزش الکترونیک، ضرورت، موانع