سید منصور مرعشی - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید چمران اهواز

قدرت استقلال ، داوری و تمییز از اهمیت انکار ناپذیری در زندگی فردی و حیات جمعی برخوردار است. نقش این مهارت ها را در تفاهم میان آدمیان نمی توان نادیده گرفت. اگر دولت مردان و بانیان فرهنگ هر کشوری بخواهند آینده کشورشان را تضمین کنند باید در فکر تعلیم و آموزش توانایی های فکری و ذهنی به نسل های جدید خود باشند. مطالعات و تحقیقات انجام شده نشان می دهد که دوران دانشگاه برای آموزش مهارت های ذهنی و استدلالی افراد بسیار دیر است و باید این کار را از دوره های کودکی شروع کرد. به همین دلیل برنامه جدیدی زیر عنوان « فلسفه برای کودکان طراحی شد و از آن طریق فلسفه وارد دبستان ها و مدارس گردید در حدود 40 سال پیش در دانشگاه کلمبیا پروفسور « ماتبولیبمپن» این نظریه را مطرح کرد که چنان چه ذهن کودک را در گپر مباحث فلسفی کنیم می توانیم نحوه تفکر او را رشد دهیم. لیمپن معتقد بود که اگر کنجکاوی طبیعی کودکان و میل آنان به دانستن درباره جهان را با فلسفه مرتبط کنیم، می توانیم کودکان را به متفکر ینی تبدیل کنیم که پیش از پیش نقاد، انعطاف پذیر و موثر باشند. برای اجرای برنامه فلسفه برای کودکان، کتاب های داستانی ویژه کودکان ، تألیف شده است که از طریق « اجتماع پژوهشی» در کلاس درس به کار گرفته می شود. باید متذکر شد که ایده بحث کلاسی ، امر جدیدی نیست؛ لیکن لیمپن و همکارانش بر اهمیت ماهیت فلسفی مباحث تأکید کرده و سعی دارند که تفاوت بین این نوع مباحث با دیگر انواع بحث ها را بیان کنند.

اجتماع پژوهی،برنامه درسی،دوره ابتدایی