آیناز فلاح
وجیهه فرجی

هیچ وسیله یی مستحکم تر و دایمیتر از نماز برای ارتباط میا ن انسان با خدا نیست. مبتدی ترین انسانها رابطه ی خود با خدا را بهوسیله ی نماز آغاز می کنند. برجسته ترین اولیای خدا نیز بهشت خلوت انس خود با محبوب را در نماز می جدیند. این گنجینه ی ذکور وراز را هرگز پایانی نیست و هر که با آن بیشتر آشنا شدد، جلده و درخشش بیشتر ی در آن می یابد. کلمات و اذکار نماز، هریک خلاصه ای است که به بخشی از معارف دین اشار ه می کند و به طور مکرر و پی درپی آن را به یاد نمازگزار می آورد. نمازی که با تدبر در معانی و بدون سهو و غفلت گزارده شود، انسان را روز به روز با معار ف الهی آشناتر و به آن دلبسته تر می سازد.نماز به عنوان ذکر خدا به روح و روان تشنه انسان آرامش بخشیده ، اطمینان خاطر درونی را در او تقدیت می کند. چون نماز اقبال به خدا،و التجا به اوست، روح ایمان را زنده می سازد، و به انسان می فهماند که به جایی تکیه دارد که انهدام پذیر نیست، و به سببی دست زده که پاره شدنی نیست. انسان نمازگزار هرگز دچار اضطراب ناشی از گناه نمی شود، احساسی که بسیاری از انسان های بی نماز از آن رنج می برند این عدم اضطراب انسان نماز گزار نتیجه و ثمره ارتباط او با خالق مهربان اوست. انسان نمازگزار دیدگاه خاصی به هستی دارد، دیدگاه ویژه انسان های نمازگزار به زندگی در دنیا و ثبات شخصیت آنها باعث می شود که همواره احساس آرامش و امنیت روحی و روانی نموده، در مقابل افت و خیزهای غیر منتظره زندگی دچار ترس و اضطراب نشدند، و در نتیجه به حذف آن گواه از تغییرات هیجانی کهسبب بهم خوردن امنیت روحی و روانی آنان است، از زندگی خود بپردازند.در پژوهش حاضر ضمن بیان برخی از از ویژگی های نماز و تاثیر آن بر ابعاد مختلف زندگی انسان با استفاده از پژوهش های دیگران، بهبررسی ویژگی های نماز و تاثیر آن بر ابعاد مختلف زندگی انسان پرداخته شده است.

نماز ، زندگی ، انسان