رحیم هاشم پور - عضو هیات علمی و دانشیار دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)
نیلوفر شجاع رضوی - دانشجو کارشناسی ارشد شهرسازی گرایش طراحی شهری، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)

جمعیت شهر ها به خصوص کلان شهر ها همواره در حال افزایش است و هر روز با افزایش بیشتر سیل مهاجرت روستاییان به سوی شهر های بزرگ مواجه هستیم و این در حالی است که در شهر ها مشکلات فراوان برای تامین آب ساکنان موجود، وجود دارد و جمعیت بیشتر می تواند موجب بروز مشگلات فراوان و عدم پاسخگویی شهر ها در خدمات رسانی به شهروندان و بروز خطرات جدی شود. بدین ترتیب ضروری است تا با بررسی رویکرد های نوین شهر سازی و استفاده از تکنولوژی روز در جهت تامین آب مورد نیاز شهر ها و کاهش هدر رفت این عنصر با ارزش در شهر هایمان برآییم. در این پژوهش استفاده از شهر های اسفنجی (به معنای شهر جاذب آب) را به عنوان رویکردی نو در مدیریت منابع آب مورد بررسی قرار می دهیم. بنا بر بررسی های صورت گرفته و نیز تجارب شهر هایی که بر این اساس ساخته شده اند، این رویکرد می تواند فوایدی همچون پر کردن دوباره ذخایر آبی، کاهش جزایر حرارتی، توسعه تنوع زیستی و در آخر بهبود کیفیت آب و هوا گردد؛ به این صورت که آب باران در زمان بارندگی، در زیر زمین ذخیره شده و در روز های آفتابی به صورت بخار آب منتشر می شود و نیز این آب در زیر زمین موجب رویش و غنی سازی اکوسیستم شهر ها و تنوع زیستی می گردد.

شهر اسفنجی، مدیریت منابع آبی، پایداری زیست محیطی، شهر پایدار