حسین خاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد ،دانشگاه شهید باهنر کرمان،
محمد محسن توفیق - استاد،دانشگاه شهید باهنر کرمان،
وحید توفیق - استادیار،دانشگاه تحصیلات تکمیلی صنعتی و فناوری پیشرفته کرمان

با افزایش روزافزون جمعیت، نیاز بشر به سازه های بلند مرتبه و سنگین افزایش می یابد. در بسیاری از مواقع مهندسین ناچار به احداث این سازه ها بر روی خاک های سست می باشند. به منظور انتقال وزن زیاد این سازه ها به زمین و محدود کردن نشست ها نیاز به بکارگیری تمهیدات ویژه ای می باشد. یکی از روش های متداول برای کاهش نشست ساختمان، استفاده از پی های عمیق است. پی های عمیق عناصر لاغر و ستونی به صورت قایم و یا کمی مایل هستند که برای انتقال بارها به لایه های عمیق مورد استفاده قرار می گیرند. ستون های سنگی نوعی از پی های عمیق می باشند. در این تحقیق سعی بر این شده است که بررسی دقیق و عددی ستون سنگی در زیر فونداسیون و تحت بارگذاری های مختلف پرداخته شود، همچنین تاثیر وجود ستون سنگی در کاهش دادن نشست های نابرابر موجود در زیر فونداسیون پرداخته شود و در عین حال رفتار ستون سنگی با افزایش طول نیز بررسی شود. بعد از بررسی حالت اول بارگذاری می توان به این نتیجه رسید که استفاده از ستون سنگی در کاهش دادن نشست ها بسیار مفید می باشد و با افزایش یافتن طول ستون سنگی این تاثیر بیشتر می شود ولی از طول 10 متر به بعد این تاثیر کمتر می شود و روند کاهش یافتن نشست ها با افزایش طول کم می شود.

ستون سنگی، بارگذاری نا متقارن ، نشست ، ظرفیت باربری ، اجزاء محدود