فریبا احترامی فینی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه علوم باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
سهیل کریمی - استادیار گروه علوم باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
کوروش وحدتی - استاد گروه علوم باغبانی، پردیس ابوریحان دانشگاه تهران
علی مختصی بیدگلی - گروه علوم زراعی، دانشکده علوم کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس

نگهداری نهال های کشت بافتی گردو برای طولانی مدت در گلخانه سبب ایجاد حساسیت شدید نسبت به شرایط محیط بیرون می شود. این امر سبب از بین رفتن بخشی از درختان جوان در زمان انتقال به باغ می شود. در پژوهش حاضر تلاش شد با اعمال تنش شوری و تنش کم آبی کنترل شده، و محلول پاشی بتاآمینوبوتیریک اسید (سه مرتبه کاربرد محلول 5 میلی مولار) بر درختان گردو چندلر یک ساله نسبت به شرایط محیط باغ تحمل سیستمیک القاء گردد. تنش شوری با سه مرتبه کاربرد سولفات سدیم 100 میلی مولار برای یک هفته و تنش کم آبی با افزایش دور آبیاری گیاهان به 7 روز در یک دوره یک ماهه اعمال شد. گیاهان شاهد با فواصل یک روز در میان آبیاری شدند. کارایی تیمارها با ارزیابی شاخص های رشد، بیومس گیاه، مبادلات گازی و کارایی مصرف آب در 90 روز پس از انتقال به باغ و اعمال آبیاری با فواصل 7 روزه مورد بررسی قرار گرفت. پیش تیمارها با حفظ هدایت روزنه ای و محافظت از دستگاه فتوسنتزی، سبب افزایش رشد و تولید بیومس گیاه در شرایط باغ شدند. در مجموع بتاآمینوبوتیریک اسید و تنش شوری کنترل شده در القاء مقاومت در نهال های گردو جهت تحمل شرایط پس از انتقال به محیط باغ بیشترین اثر را داشتند.

بتاآمینوبوتیریک اسید، تنش شوری کنترل شده، کارایی مصرف آب، شوک انتقال، Juglans regia