علی خیری سردهایی - دانشجوی کارشناسی ارشددانشکده مهندسی گروه مهندسی مواد دانشگاه شهیدچمران اهواز
خلیل الله قیصری - استادیاردانشکده مهندسی گروه مهندسی مواد دانشگاه شهیدچمران اهواز
رسول کردی - دانشجوی سابق کارشناسی ارشددانشکده مهندسی مکانیک دانشگاه علم و صنعت

یکی از محاسن روش آلیاژسازی مکانیکی، امکان دسترسی به آلیاژهای نانوساختار است. کاهش اندازه بلورک ها تا کمتر از 100 نانومتر تاثیر شگرفی در خواص فیزیکی و مکانیکی آنها به جا می گذراد. در سال های اخیر، مدلهای مختلفی برای توصیف ارتباط بین اندازه بلورک و خواص مختلف مواد ارایه گردیده است. از این منظر، روشهای مختلف تخمین اندازه بلورک مورد توجه، بازبینی و مقایسه قرار گرفته است. در این پژوهش آلیاژ نانوساختار آهن- نیکل با 45 درصد وزنی نیکل ( معروف به آلیاژ پرم الوی) به روش آلیاژسازی مکانیکی تهیه گردید، سپس به کمک روش پراش پرتو ایکس (XRD) و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) مورد ارزیابی های ریزساختاری قرار گرفت. برای تخمین اندازه بلورک و کرنش شبکه از دو روش متفاوت تحلیل طیفی الگوی پراش وارن- آورباخ و ریتولد استفاده شد. مقادیر متوس به دست آمده از این دو روش با تصاویر ریزساختاری به دست آمده از میکروسکوپ الکترونی عبوری مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که مقادیر اندازه بلورکهای به دست آمده از این روشها از سازگاری نسبتا مطلوبی برخوردار بودند؛ به نحویکه اندازه متوسط بلورکها بین 12-16 نانومتر تخمین زده شد.

آلیاژسازی مکانیکی، اندازه بلورک، روش وارن-آورباخ، روش ریتولد، میکروسکوپ الکترونی عبوری