علیرضا رحمانی - دانشیار گروه مهندسی بهداشت محیط دانشکده بهداشت - دانشگاه علوم پزشکی

رودخانه ها از مهمترین منابع تجدید شونده و حیاتی در کشاورزی می باشند. آلودگی این منبع خداداد و با ارزش امروزه به یکی از مهمترین مباحث زیست محیطی تبدیل شده و ضرورت توجه و کنترل آلودگی وارده به آنها در مدیریت منابع آبی از اهمیت ویژه ای برخوردار است. جهت تعیین کیفیت آب رودخانه های جاری در دشت همدان – بهار در کشاورزی , 13 ایستگاه انتخاب و نمونه برداری به طور ماهیانه و به مدت یکسال از تیر ماه 85 تا خرداد ماه 86 انجام پذیرفت . بر روی هر نمونه برداشتی آزمونهای pH, Ca, Mg, Na, EC انجام پذیرفت. با استفاده از نتایج حاصله, نسبت جذب سدیم مورد محاسبه قرار گرفته و سپس با استفاده از روش ویلکوکس کیفیت آب رودخانه ها مورد طبقه بندی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی پارامترهای SAR و EC در ایستگاه های انتخابی نشان دهنده افزایش تدریجی آلاینده ها و کاهش کیفیت آب رودخانه در منطقه میانی و پایین دست دشت می باشد اما با توجه به پراکنش نقاط در منحنی ویلکوکس می توان قضاوت نمود که وضعیت کیفی آب دشت جهت کشاورزی در کلاس خوب و متوسط قرار می گیرد . به منظور استفاده بهینه و حفظ و ارتقا کیفیت آب رودخانه ها جهت مصارف کشاورزی بایستی با برنامه ریزی های دراز مدت از ورود آلاینده های مختلف نقطه ای و غیرنقطه ای موجود در مسیر جریان رودخانه بخصوص آلاینده های ناشی از ورود فاضلابهای تصفیه نشده صنعتی و شهری به درون آن جلوگیری نمود

دشت همدان- بهار / رودخانه / کیفیت آب / ویلکوکس