حمید جلالی - کارشناس ارشد روانشناسی،گروه روانشناسی بالینی،واحدخمین،دانشگاه آزاد اسلامی،خمین،ایران
سیدعلی آل یاسین - گروه روانشناسی بالینی، واحدخمین، دانشگاه آزاد اسلامی، خمین،ایران
حسن حیدری - دانشیار گروه مشاوره،واحد خمین،دانشگاه آزاد اسلامی،خمین،ایران

هدف: هدف از پژوهش حاضر عبارت است از بررسی تاثیر آرام سازی پیشرونده عضلانی بر افسردگی سربازان یک مرکز اموزش نظامیاستان گیلان و طرح تحقیق این پژوهش یک کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده است که متغیر مستقل، برنامه آرامسازی پیشرونده عضلانی و متغیر وابسته افسردگی می باشند. روش: مطالعه دارای دو گروه آزمون و کنترل که مداخله ی آرامسازی پیشرونده عضلانی در گروه آزمون و با طرح پیش آزمون و پس آزمون انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس (آسان) متناسب با معیارهای ورود به پژوهش و تخصیص نمونه ها به گروه های کنترل و آزمون به صورت تصادفی انجام شد. حجم نمونه برای هر کدام از گروه های کنترل و مداخله 35 نفر و مجموعا 07 نفر بود. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه افسردگی بک بود. یافته ها : با توجه به آزمون آماری T مستقل اختلاف معناداری میان میانگین افسردگی نمونه های پژوهش قبل از مداخله بین دو گروه آزمون و کنترل نشان نداد (P> 0/05). ولی با توجه به همین آزمون اختلاف معناداری بعد ار انجام مداخله در گروه کنترل و آزمون مشاهده گردید و همچنین میانگین افسردگی نمونه های گروه آزمون بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله با استفاده از آزمون اماری T زوجی اختلال معناداری دارد (P> 0/05). نتیجه گیری: در نهایت با توجه به نتایج بدست آمده آرام سازی عضلانی باعث بهبود کاهش افسردگی در سربازان مرکز آموزشی مورد نظرگردید.

آرام سازی پیشرونده ی عضلانی، افسردگی، سرباز