مریم محمدی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد نجف آباد، گروه مهندسی صنایع، نجف آباد، ایران
مهدی کرباسیان - گروه مهندسی صنایع، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، اصفهان، ایران

ارزیابی قابلیت اطمینان یک سیستم در امتداد فرآیند طراحی سیستممی باشد و به عنوان بخش تفکیک نا پذیر آن همواره مورد توجه است.تخصیص قابلیت اطمینان یک اتصال کلیدی با طراحی قابلیتاطمینان دارد و فعالیتی مهم در طراحی و توسعه سیستم می باشد کهدر آن عوامل زیادی در فرآیند طراحی در نظر گرفته می شوند. باتوجه به پیچیدگی و گسترش صنایع و نیاز فزاینده به عملکرد منطقیسیستم ها، ارتقای قابلیت اطمینان سیستم ها امری اجتناب پذیراست. در این رابطه نیاز است که انواع وابستگی و روابط بین زیرسیستم ها و شدت آنها مورد بررسی و ارزیابی قرار بگیرد. در اینمقاله، با استفاده از ماتریس ساختار طراحی که از روش های تجزیه وتحلیل سیستم ها می باشد، وابستگی و روابط بین زیر سیستم هامورد بررسی قرار می گیرد و با محاسبه ی شاخص وابستگی، اینشاخص در تخصیص قابلیت اطیمنان اثر داده می شود. دسته ای دیگراز عوامل تاثیر گذار در تخصیص قابلیت اطمینان، عوامل امکان پذیریمی باشد که باید مطابق با سیستم تحت بررسی انتخاب شوند. در اینمقاله پس انتخاب این عوامل طبق نظر کارشناسان، وزن بهینه ی آنهابا استفاده از مدل ماکزیمم آنتروپی و مینیمم واریانس محاسبه میشود. پس از محاسبه ی وزن نهایی هر زیر سیستم، قابلیت اطمینانآن تخصیص داده می شود. تخصیص قابلیت اطمینان به این روشنتایج بهینه و منطقی تری را ایجاد می کند و با آنالیز روابط زیرسیستم ها، بهبود طراحی و ارزیابی قابلیت اطمینان حاصل می شود.

تخصیص قابلیت اطمینان، عوامل امکان پذیری، ماتریس ساختار طراحی (DSM)، وابستگی، مدل MEMV-OWA