CIVILICA We Respect the Science
(ناشر تخصصی کنفرانسهای کشور / شماره مجوز انتشارات از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی: ۸۹۷۱)

امید در شعر شاعران پارسی

عنوان مقاله: امید در شعر شاعران پارسی
شناسه ملی مقاله: JR_OURMAZD-8-27_012
منتشر شده در شماره 27 دوره 8 فصل زمستان در سال 1394
مشخصات نویسندگان مقاله:

محبوب طالعی قره قشلاق - استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ارومیه
سهراب سعیدی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی، مدرس دانشگاه و دبیرستان تیزهوشان بحرالعلوم میناب

خلاصه مقاله:
ستایش گرفتم به یزدان پاک کزو است امید و زو بیمناک بزرگان ادب فارسی موضوع امید را نیز همانند سایر موضوعات در قالب اشعار زیبا بیان نموده اند ودر کل امید از مضامینی است که همواره در شعر شاعران ایرانی مطرح شده است در واقع یکی از ویژگی های بارز و برجسته ادبیات فارسی، ارتباط تنگاتنگ و متقابل آن با سایر علوم است و این ارتباط و همنشینی باعث شده که موضوعات متعددی مورد توجه شاعران ژرف اندیش قرار گیرد، یکی از آن موضوع ها امید است؛ ما با بررسی که بر آثار فاخر زبان و ادبیات فارسی انجام دادیم متوجه شدیم که از لابلای اشعار این بزرگان درباره امید اشعار فراوانی می توان پیدا نمود که در اینجا به ذکر نمونه هایی از در شعر رودکی، فردوسی، مولوی، سعدی و حافظ اشاره می کنیم چرا که می دانیم کارکرد این واژه در سلامت روانی جامعه و ایجاد زندگی سالم و بدون دغدغه موثر است، بویژه در جوامع پر از گرفتاری و تنش امروز، خوش بینی و امید به عنوان کیفیتی اساسی و ارزشی می تواند زیر بنای رفع بسیاری از موانع و معضلات زندگی باشد.

کلمات کلیدی:
شعر پارسی، امید، رودکی، حافظ، فردوسی، سعدی، مولوی

صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/753335/