قاسم بهفرشاد - عضو هیئت علمی دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجتمع دانشگاهی هوافضا
سعید محلو - کارشناس ارشد مهندسی هوافضا - جلوبرندگی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجت
امین کدیور - کارشناس ارشد مهندسی هوافضا-جلوبرندگی، دانشگاه صنعتی مالک اشتر، مجتم

ورودی هوا (Air Intake) یکی از اجزاء مهم سیستم پیشرانش هر وسیله پرنده مجهز به موتور جت می‌ باشد که طراحی آیرودینامیکی مطلوب و بهینه سازی مناسب آن می تواند افزایش بازده موتور را به همراه داشته باشد. از طرف دیگر، طراحی نامناسب ورودی هوا پدیده های نامطلوبی نظیر واماندگی دورانی، تموج و تلاطم را در کارکرد موتور ایجاد می نماید که نه تنها باعث کاهش بازده موتور می گردد بلکه می تواند خسارت عمده ای را به این نوع از موتورها وارد نماید. در این تحقیق اثرات نصب صفحات گردابه ساز قبل از خم های مجزا و همچنین اثرات تعبیه سوراخ های دمش در لایه مرزی در محل هر دو خم مجزا بر روی کارایی یک مجرای ورودی هوا بوسیله آزمایش های تونل باد بررسی شده است. جهت انجام آزمایش های تجربی یک چنگک فشار کل، مکانیزمی برای چرخش چنگک در مقطع انتهایی مدل مجرای ورودی هوا و همچنین نگهدارنده ها و سازگارسازهای مکانیکی برای نگه داشتن این مدل در مقطع آزمون تونل باد و تنظیم زاویه حمله آن، طراحی و ساخته شده است. نتایج حاصل از داده برداری ها به صورت کانتورهای فشار کل بدون بعد ترسیم شده و نتایج اصلی و کلیدی نیز برای سهولت مقایسه رفتار کلی مدل در زوایای حمله مختلف (4-، 0، 4، 10، 15 درجه)، در یک جدول به صورت خلاصه درج شده است. به طور کلی نتایج حاصل از انجام این آزمایش ها نشان داده اند که استفاده از هریک از دو روش فوق به تنهائی باعث بهبود در رفتار اعوجاج فشار کل جریان در مقطع انتهایی مجرا شده است. البته استفاده از صفحات گردابه ساز برای بهینه سازی افت فشار در یک ورودی هوای دو خم بسیار مطلوب بنظر می رسد. در حقیقت بخش پرفشار جریان در کانتورهای فشار کل تقریباً متقارن شده و همینطور افت فشار کل در طول مجرا نیز بهبود محسوسی را از خود نشان داده اند. لازم بذکر است که استفاده همزمان از دو روش فوق، اثرات مطلوب یکدیگر را خنثی می سازند.

ورودی هوا، تونل باد، صفحات گردابه ساز، اعوجاج فشار کل، افت فشار