رحیمه السادات مدرسی - دانشجوی کارشناسی ارشد زراعت، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد میبد
غلامحسن رنجبر - استادیار مرکز ملی تحقیقات شوری، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، یزد، ایران

جانسون گراس ( Sorghum halepense L. ) که در زبان محلی تحت عنوان قیاق شناخته می شود، بطور طبیعی در کل کشور به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک گسترش دارد. اگرچه این گیاه به عنوان گونه غالب مناطق شور محسوب نمی گردد، ولی تحمل به شوری قابل توجه و تولید بیشتر بیوماس آن در مقایسه با گیاهان زراعی، امکان استفاده از آنرا در شرایط شوری های متوسط خاک بدون اصلاح آن فراهم نموده است. بررسی منابعنشان می دهد که بیوماس قیاق حتی در شوری های بالا ( 14 دسی زیمنس بر متر) تنها به میزان 27 درصد در مقایسه با شرایط غیرشور کاهش می یابد. این میزان کاهش در مورد گیاهان زراعی مانند سورگوم در این شرایط در حدود 76 درصد است. نسبت بالای ریشه به ساقه گیاه در شرایط شور و کم آبی نشان از شانس بالای گیاه جهت رشد و بقاء در مناطق خشک و نیمه خشک دارد. در مجموع قیاق در مقایسه با برخی گیاهان زراعی محلی عملکردبیشتری داشته، بنابراین استفاده از آنرا به عنوان یک منبع علوفه جدید در شرایط بسیار شور که امکان کشت گیاهان رایج زراعی وجود ندارد امکان پذیر ساخته است. با اینحال به نظر می رسد در حال حاضر اطلاعات مزرعه ای کافی در مورد واکنش رشد گیاه به شرایط تنش شوری و کم آبی وجود ندارد. لذا ضروت دارد نحوه عملکرد گیاه در شرایط استفاده مستقیم از خاک های شور مناطق خشک و نیمه خشک با هدف تولید علوفه مورد ارزیابی قرار گیرد.

بسیار شور، تنش شوری و خشکی، جانسون گراس، کشاورزی شورزیست