مریم حسینی مطلق - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران
مسعود محمدی - استادیار روانشناسی بالینی، گروه روانشناسی، واحد شیراز، دانشگاه آزاد اسلامی، شیراز، ایران

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی روابط فرزندان با یکدیگر بر اساس نگرش فرزندان به روابط با والدین بود. روش پژوهش همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه خانواده های چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر شیراز بود. نمونه آماری 700 نفر از این خانواده ها بودند که به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و به پرسشنامه های سنجش روابط خواهر و برادرها فرمن و پرسشنامه ارزیابی رابطه والد و فرزند فاین و اسچووبل پاسخ دادند. داده های به دست آمده با استفاده از ضریب رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی برای پیش بینی روابط فرزندان از روی روابط با مادر معنادار است و ابعاد احساسات مثبت (به طور مثبت)، تنفر/گم گشتگی نقش(به طور منفی)، تعیین هویت (به طور مثبت) و ارتباطات (به طور مثبت) توانستند به طور معناداری روابط فرزندان را پیش بینی کنند. سرانجام اینکه نتایج نشان داد که مدل رگرسیونی برای پیش بینی روابط فرزندان از روی روابط با پدر معنادار است و ابعاد احساسات مثبت (به طور مثبت)، درگیری و آمیختگی با پدر (به طور مثبت) و خشم (به طور منفی) می توانند به طور معناداری روابط فرزندان را پیش بینی کنند اما بعد ارتباطات قادر به پیش بینی نبود

روابط فرزندان، نگرش فرزندان به روابط با والدین