ترانه امامقلی خوشه چین - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی زنجان
پوران مختاری زنجانی - کارشناس ارشد مامائی مربی دانشکده پرستاری مامائی زنجان

کمکهای اولیه عبارتست از کاربرد ماهرانه اصول پذیرفته شده درمانی به هنگام وقوع یک سانحه با استفاده از امکانات و وسائلی که درآن زمان در دسترس وجود دارد. کمکهای اولیه در حقیقت روشهای درمانی تایید شده ای هستند که در مورد شخص مصدوم تا رسیدن پزشک یا انتقال به بیمارستان (اگر لازم باشد) اجرا می شود و درحقیقت کمکهای اولیه به این دلائل در مورد مصدوم اجرا می شود: 1- نجات جان مصدوم 2- جلوگیری از بدتر شدن حال مصدوم 3- بالا بردن احتمال بهبودی مصدوم در هنگان وقوع بلایای طبیعی مردم سراسر کشور و حتی دنیا علاقه مندند که به افراد آسیب دیده یاری رسانند. اما رسیدگی به مجروحان امری بسیار دشوار و نیازمند برخورداری از مهارت تسلط عمل کافی در اجرای پاره ای از اقدامات درمانی و حیات بخش است. بنابراین آمادگی در برابر شرایط اضطراری و کسب مهارتهای لازم برای مقابله با این بلایا نیاز به فراگیری این نوع مهارتهای بالینی را دو چندان می کند به گونه ای که امدادگر کمک شونده و دیگران را به خطر نیندارند و از وارد آمدن آسیب بیشتر جلوگیری شود بنابراین توجه به آموزش همگانی کمک های اولیه از بدیهیات مسلم در هر جامعه انسانی است و مهم تر از آن آموزش گروه های پزشکی و دانشجویان شاغل به تحصیل در این رشته ها می باشد که در شرایط بحرانی و بلایای طبیعی توقع بیشتری از آنها در جهت امداد رسانی وجود دارد . اما با کمال تاسف شیوه آموزش پزشکی در کشور ما به گونه ای است که پرسنل درمانی اعم از پزشکان و پیراپزشکان ناگزیرند آموخته های تئوری خود را نخستین بار بر روی بیماران واقعی به بوته آزمایش بگذارند که این امر نه تنها چکونگی ارائه خدمات پزشکی به مصدمان نیازمند بلکه کیفیت یادگیری و اموزش پرسنل درمانی را نیز در نخستین تجربه های عملی آنان تحت الشعاع قرار می دهد. در اغلب دانشگاه ها درس فوریت های پزشکی و پرستاری در ترم های پایین (ترم دو هوشبری و ترم چهارم پرستاری) تدرس می گردد و متاسفانه چنین واحدی در درون دانشجویان مامائی وجود ندارد . (این خود کمبودی در این زمینه است) و همچنین این واحد درسی در اکثر مراکز صرفا به صورت تئوری تدرس می گردد در ضمن همانطور که شاهد هستیم هر از گاهی مانورها و تمریناتی در مدارس برای دانش آموزان در جهت مقابله با حوادث طبیعی به اجرا گذاشته می شود اما متاسفانه این امر در دانشگاه ها نادیده گرفته می شود. بنابراین از آنجائیکه دانشجویان گروه پزشکی در هنگام وقوع حوادث و بلایای طبیعی از جمله افرادی هستند که انتظار می رود به کمک رسانی و امداد بپردازند لذا تحقیق حاضر جهت تعیین آگاهی و عملکرد دانشجویان پرستاری و هوشبری از کمکهای اولیه و فوریت های پزشکی و پرستاری به عمل آمده است.