رفعت شهماری اردجانی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه و ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا
یحیی شهبازی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

همگام با رشد شتاب زده شهرها و پیچیده شدن فرآیندهای درونی جوامع، بر تعداد بحران ها و پیچیدگی شهرها نیز افزوده می شود و در پی آن، آسیب پذیری افزایش می یابد. با توجه به اینکه که انسان محوریت اصلی در آسیب پذیری و مقابله با بحران است و نیز فضاهای شهری در برگیرنده بیشترین جمعیت می باشند، توجه به این فضاها نیاز مبرم عصر کنونی می باشد. که پدیده های طبیعی، زمانی مخاطره آمیز و بحران آفرین خواهند بود که جامعه واقع در معرض خطر، نسبت به آن آسیب پذیر باشد. مدیریت بحران کارآمدترین و یا شاید بهترین گزینه مدیریت و برنامه ریزی شهری برای مقابله با مخاطرات طبیعی و به خصوص زلزله می باشد. در این مقاله جهت تبیین این مسیله، ضمن تشریح مفاهیم مبانی مورد نظری موجود آورده شده است. روش عمده بکار گرفته در این مقاله از نوع توصیفی تحلیلی است که در یک کلیت منطقی و علت و معلولی در قالب فرایند علمی، با استفاده از منابع اسنادی و کتابخانه ای به بحث و نتیجه گیری پرداخته و در نهایت به نقش مدیریت بحران در کاهش بلای طبیعی با تاکید بر زلزله پرداخته شده است.

آسیب پذیری، مدیریت بحران، فضای شهری، زلزله