ناصح یوسفی - کارشناسی ارشد معماری– عضو باشگاه پژوهشگران جوان – مدرس دانشگاه جام

فرهنگ شهری بخش ویژه ای ازفرهنگ عمومی جامعه شهری است که به طور مستقیم با برنامه ریزی شهری و مدیریت شهری ارتباط پیدا می کند . فرهنگ در هویت شهر دارای دو معناست : فرهنگ سنتی ( به ارث رسیده) و فرهنگ روز آمد ( افراد بنا به خواسته های روز آنرا میسازند ) با این اشاره می توان گفت فرهنگ معمولاً با افراد می آید و می رود . در این آمد و شد وتعامل بین گذشته و حال مرتب تبدیل به روز می شود و پالایش و دگرگونی می یابد. شهر بدون فرهنگ شهری بدون هویت است. هر قدر غنای فرهنگی شهر افزایش یابد آن شهر از سطح فرهنگ بالاتری برخوردار خواهد بود و باعث خواهد شد که روند طرح های توسعه شهری از جمله شکل گیری معماری های پایدار که متناسب با فرهنگ شهری شکل گرفته معنا دار گشته و از جایگاه خاص برخوردار گردد . در واقع، مهمترین عاملی که باعث شده است تا طرح های توسعه ای و عمرانی علیرغم صرف هزینه های هنگفت و زمان های زیاد هنوز نتوانسته اند به اهداف اولیۀ خود نیز دست یابند ، بی توجهی به واقعیات موجود دربستر شهر ها و جامعۀ شهری است. توسعه ای واقعی است که در ارتباط بلافصل با واقعیات جامعه و فضاهای شهری باشد . به سخن دیگر، هر گونه گسستی حتی از لحاظ فکری زمینه را برای شکاف در فضاهای شهری فراهم میکند .در این مقاله که بروش تحلیلی – توصیفی انجام گرفته سعی بر شناخت تاثیر مسائل فرهنگ شهری و تعاملات اجتماعی درشکل گیری معماری پایدار نموده و در جهت ارائه راهکاری که بتوان این گسست های موجود در معماری شهر را جبران وخصوصیاتی برای طرح های معماری پایدار با هویت در شهر تدوین نمود .

فرهنگ شهری ، هویت شهری ، تعاملات اجتماعی ، معماری پایدار