کرامت اله زیاری - استاد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
وحید عباسی فلاح - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشکده جغرافیا و دانشگاه تهران
اصغر حیدری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
اسماعیل نجفی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران

سرمایه اجتماعی در فرایند نوسازی شهری از آن جهت حایز اهمیت است که به عنوان ثروت های پنهان در محلات، جهت مشارکت در امر نوسازی بافت های فرسوده بسار کارآمد است روش پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی است که با استفاده از پرسشنامه مورد سنجش قرار گرفته است ابتدا با استفاده از فرمول کوکران، نمونه ای با حجم 3.82 نفر در بین ساکنین ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شده و وضعیت شاخص های سرمایه اجتماعی به عنوان متغیر مستقل و متغیر تمایل به نوسازی به عنوان متغیر وابسته مورد سنجش قرار گرفت و یافته ها با استفاده از آزمون های پارامترهای چون آزمون T، ضریب همبستگی یپرسون، رگرسیون چند متغیره و تحلیل واریانس یک طرفه در محیط نرم افزار SPSS و همچنین آزمون تخمین تراکم کرنل جهت توزیع فضایی متغیرها در محیط نرم افزار GIS به دست آمده است نتایج یافته ها نشان می دهد که رابطه مستقیم و مثبتی بین شاخص های سرمایه اجتماعی به جز شاخص اعتماد نهادی با متغیر تمایل به نوسازی برقرار است در این بین شاخص مشارکت اجتماعی با ضریب همبستگی 0/477 بالاترین همبستگی را با شاخص تمایل به نوسازی داراست. همچنین مقدار ضریب رگرسیون R بین متغیرها 0/492 است که نشان می دهد بین مجموعه متغیرهای مستقل و متغیر وابسته تحقیق، همبستگی متوسط نسبتا بالایی وجود دارد.

سرمایه اجتماعی، تمایل به نوسازی، بافت فرسوده، ناحیه دو منطقه نه تهران