مجید نجات پور - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی
عباداله آذرگون - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهررضا
محمد یوسفی جویباری - عضو هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تبریز

اهمیت ژیوپلیتیک ایران در کنار توانایی ها و ظرفیت های بسیار آن در ایجاد ثبات و امنیت منطقه ای، امنیت انرژی، مبارزهبا تروریسم، مبارزه با قاچاق مواد مخدر و بهبود و ارتقاء اقتصاد جهانی سبب شده روابط با ایران همواره جایگاه و اهمیتیحیاتی برای اتحادیه ی اروپا و یکایک اعضای آن داشته است. با تغییر الگوی رفتاری ایران در سیاست خارجی به ویژه درموضوع برنامه هسته ای که در نهایت به ارجاع پرونده ی هسته ای ایران به شورای امنیت در سال 2006 منجر شد، روابطایران و اتحادیه ی اروپا وارد مرحله ی جدیدی شد که بسیار سرد و سنگین شده بود. در این مقاله تلاش شده مولفه هایتاثیرگذار بر رویکرد اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران در دولت دهم مورد بررسی قرار گیرد. بررسی نشانمی دهد طی این دوره، عواملی هم چون فشار ایالات متحده آمریکا، ترس از بروز جنگ میان اسراییل و ایران، هراس ازبروز بی ثباتی و آغاز مسابقه تسلیحاتی در منطقه خاورمیانه و هم چنین تمایل اروپا به نشان دادن توانمندی های خود درحوزه مسایل امنیتی بر رویکرد رفتار اتحادیه اروپا در قبال جمهوری اسلامی ایران در دولت دهم تاثیرگذار بوده است. بااین اقدام، اتحادیه سرانجام خود را با سیاست های آمریکا همگام ساخت و به ترمیم شکاف به وجود آمده در روابط خود بااین کشور در موضوع هسته ای ایران برآمد.

اتحادیه اروپا، ایران، دولت دهم، سیاست خارجی، پرونده هسته ای، حقوق بشر، تروریسم