فتانه قملاقی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی واحد تهران مرکزی

ادبیات فارسی از نظر تنوع موضوعات دارای شاهکارهای شگفتی در حوزه نظم و نثر است که همواره مورد توجه پژوهشگران و منتقدان قرار گرفته است؛ به علاوه هر یک از این شاهکارها را می توان بادامنه های متفاوت هنری، علمی و... نیز پیوند زد. مطالعه حاضر به کاوش در خصوص داستان زیبای پیر طنبور زن شیخ ابوسعید ابی الخیر می پردازد که مورد نظر شیخ فریدالدین عطار نیشابوری و مولانا جلال الدین محمد بلخی (مولوی) قرار گرفته و تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی _ تحلیلی براساس تحلیل بینا متنی و ارتباط قیاسی به بررسی سه موضوع ذیل بپردازد: تاثیرپذیری دو شاعر متاخراز ابوسعید ابی الخیر در زیر شاخه ادب غنایی، در مقوله ادبیت متن توجه به نحوه ساختار موسیقی به عنوان دامنه هنری مورد نظر سه شاعر و عارف برجسته ایران و جهان و در نهایت بیان مختصر داستان وسیر تحول آن از دیدگاه صوری و معنایی با ارایه وجه تمایز و افتراق داستان ها. نتیجه پژوهش نشانمی دهد که تمایز زبانی خاصی در داستان ها وجود ندارد و هر سه شاعر به بهترین وجه ی دقایق و ظرایف عرفانی را بیان کرده اند.

زیبایی شناسی، موسیقی، پیر نوازنده، ابوسعید، عطار، مولوی