علیرضا طاهرخانی - کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه تربیت مدرس، تهران

امروزه موضوع احیای بافت های مرکزی شهرها و توسعه پایدار آن، به صورت یک مساله ای مهم در برنامه ریزی های شهری درآمده است. در طول دهه های گذشته، با ظهور شهرسازی مدرن و رشد و گسترش نیازهای صنعتی در مراکز شهری شاهد افول ارزش های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی، بصری و کاهش کیفیت محیط شهری در این بافت ها هستیم .در این مقاله سعی شده است تا ابتدا تعاریف و گوناگونی های مراکز شهری را مورد بررسی قرار داده و سپس چالش ها و مشکلاتی که این بافت های تاریخی با آن دست و پنجه نرم می کنند را تشریح سازیم . هدف اصلی مقاله ارایه رویکردهای نوین مداخله در بافت ها و مراکز تاریخی شهری است که در سال های اخیر در جامعه دانشگاهی و توسط متخصصان حوزه برنامه ریزی و طراحی شهری مطرح شده است. ابتدا رویکردهای نوین اقتصادی نظیر TCM و BID مورد بررسی قرار گرفت و تجاربی از آن در شهر نیویورک عنوان شد و در انتها رویکرد یکپارچه و متاخر بازآفرینی پایدارشهری که زمینه هم پیوندی میان همه ابعاد بازآفرینی مراکز شهری را مطرح می کند مورد بررسی قرار گرفت.

مراکز تاریخی شهری، نواحی بهبود کسب و کار، بازآفرینی پایدار شهری