بهنام کنعانی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر
بهروز محبی مقدم - استادیار، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اسلامشهر

در تحلیل های متداول فرض بر این است که خاک زیر فنداسیون صلب بوده و از انعطاف پذیری آن صرف نظر می شود. لحاظ نمودن اندرکنش خاک-سازه در آنالیز موجب تغییر در رفتار سیستم و در نتیجه عملکرد آن هنگام تحریک لرزه ای میگردد. در تحقیق حاضر به مطالعه اثر اندرکنش خاک و سازه بر روی آسیب پذیری لرزهای ساختمانهای با سیستم مرکب قاب خمشی بتنی متوسط-هسته برشی 7، 12و 16 طبقه بر روی خاک نوع III پرداخته شده است. پس از طراحی سازه و فونداسیون ، مدلسازی غیر خطی المان های سازه ای شامل تیرها ، ستون ها و دیوارهای برشی با استفاده از المان های غیرخطی فایبر (با در نظر گرفتن تغییر شکل برشی) انجام شده است. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که درنظر گرفتن اندرکنش خاک-سازه منجر به افزایش نیروهای منتقل شده به اعضای قاب خمشی و کاهش مولفه های متناظر در دیوار برشی میگردد. همچنین با بررسی نتایج دریفت ملاحظه گردید در سازه های کوتاه، در نظر گرفتن اثرات اندرکنش خاک سازه منجر به انتقال دریفت ماکزیمم به طبقات بالاتر ودر ساختمان های بلند مرتبه، به طبقات پایین تر شده است.

طراحی لرزه ای، اندرکنش خاک-سازه، روش زیرسازه، هسته مرکزی