تارا پورفولادچی - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی معماری، مرکز محمودآباد، دانشگاه آزاد اسلامی، محمودآباد، ایران
سعید میرریاحی - دانشیار دانشگاه شهید بهشتی تهران

شهرها، روستاهاومجموعه های زیستی، سرشار از خاطراتی است که در ذهن ساکنان، جایگاهی همیشه ماندنی دارند. خاطره زدایی وانقطاع از گذشته دردنیای مدرن موجب شده است تا درقرن معاصر، برخی از این خاطره های مشترک مورد بی اعتنایی قرار گرفته و مکانهای خاطره انگیز از میان رفته یا دچار دگرگونیهای اساسی گردند؛ که نمونه آن در شهرهای کشورمان، فراوان به چشم می خورد. بافت های تاریخی یادآور دوره ای است؛ که شهرها براساس نیازها، اهداف و سلایق ساکنان آنها برپا شده اند. به عبارتی،دنیای ذهنی سازندگان و ساکنان با یکدیگر قرابت داشت. اما مداخلات امروز بدون توجه به یادها و تعلقات شهروندان و نیازهای ذهنی آنها با توسعه های سریع در بافت های تاریخی به خاطره زدایی و نابودی هویت شهرها منتج گردیده است. ازاین رو، معماری به عنوان بخش مهمی ازکالبدی شهری، گسیختگی را نه تنها در بافت شهری، بلکه با ذهنیت اصیل ساکنان بافت تجربه می کند. در این مقاله بر آنیم تا با رویکردی تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای به بررسی بعضی عوامل هویت ساز که منجر به ارتقاء ارزشها در بافت های تاریخی شده است بپردازیم.

بافت تاریخی، فضای شهری، هویت معماری، کالبد شهری، شهرمعاصر