صدرالدین متولی - دانشیار گروه جغرافیا_برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد واحد نور
سوسن سوداگر - دانشجوی دکتری برنامه ریزی شهری،دانشگاه آزاد واحد نور

وقوع مخاطرات طبیعی از جمله سیل و زلزله با توجه به شر ایط محیطی و جغرافیایی کشور همواره منجر به آسیب های جدی مالی و تلفات انسانی گسترده ای گردیده است کاهش ریسک و آسیب پذیری اغلب تا بعد از وقوع سوانح نادیده انگاشته میشوند. در شرایطی که ریسک و عدم قطعیت ها در حال رشد می باشند امروزه مفهوم تاب آوری وارد حوزه مناطق مختلف به کار گرفته و اجرا شده است برنامه ریزی با جهت گیری های مختلف اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، مدیریتی و... شده هدف از پژوهش حاضر مرور مختصری بر ادبیات نظری و مولفه های موثر بر تاب آوری شهر ها در برابر مخاطرات طبیعی میباشد بر همین اساس مقاله حاضر به مرور مولفه های تاب آوری شهری به جمع آوری اطلاعات از طریق روش کتابخانه ای و ابزار گرد آوری که شامل کتب،پایان نامه ها،مقالات داخلی و خارجی و.....پرداخته شده است.نتایج بررسی ها نشان میدهد چهار مولفه در تاب آوری شهرها در مقابله با بحران های طبیعی وجود دارد که شامل:مولفه های اقتصادی ،اجتماعی_فرهنگی،مدیریتی_نهادی،کالبدی_محیطی میباشد .هر کدام از این ها خصوصیات بالقوه و بالفعل را شامل میشوند که در مواجه با بحران های طبیعی به کار گرفته میشوند.

تاب آوری شهری، بحران های طبیعی،مولفه های اقتصادی،اجتماعی_فرهنگی،نهادی_کالبدی،محیطی_کالبدی