سید حسین حسینی - کارشناس ارشد معماری-مدیریت پروژه و ساخت، تهران، دانشگاه شهید بهشتی، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد تهران
حمید اتحادی - دانشجوی دکتری، عضو باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، واحد زاهدان، دانشگاه آزاد اسلامی، زاهدان، ایران

اوضاع و شرایط اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و سیاسی بعد از جنگ جهانی دوم تا سال 1972 ،مقارن با معماری مدرن متاخر و معماری پست مدرن بود که تفاوت ها و تناقض های بسیاری را شامل می شد. پایان معماری مدرن متاخر و شروع معماری پست مدرن نقطه عطفی در تاریخ معماری جهان محسوب می شود. شرایط ساخت و ساز در هر یک از این دو سبک دارای تناقضات و تفاوت های بسیاری با همدیگر می باشند. مفاهیم و ایده ها در نقطه مقابل هم از سویی ایده کمتر بیشتر است و از سوی دیگر ایده بیشتر بیشتر است و یا کمتر خسته کننده است را دربرداشت. پیداست که شرایط زمانی و مکانی در تبلور هر یک از دو سبک نقش بسزایی ایفا می کرد. بعد از جنگ جهانی دوم برای اسکان هر چه سریع تر و بیشتر مردم بی خانمان، کیفیت تحت تاثیر کمیت قرار گرفت و سبک معماری مدرن متاخر، شعار کمتر بیشتر است را شکل داد. لیکن میتوان پذیرفت و با دلیل قانع شد که این دو سبک همراه با ایده هایشان هر دو متناسب با زمانه و بستر مکانی خاص خود بودند هر چند در نگاهی که زمان و مکان مد نظر نباشد یکدیگر را نفی میکنند. وقتی نظم در فضای جهانی به دست بیاید به دنبال آن ذهن مفسر به دنبال نظم محلی می گردد . تناسب زمانی و مکانی معماری مدرن متاخر با معماری پست مدرن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. با این حال، بناهایی نیز در ورای زمان و مکان ساخته شده اند که با گذشت صدها و حتی هزاران سال، زنده اند و برای آینده گان نیز زنده و اثرگذار خواهند بود.

مدرن متاخر، پست مدرن، زمان، مکان